میله نخ تیتانیوم Gr2 Gr5 GR7 GR12 DIN 976 M8 M10 M12 M14 M16 M18

میله نخ تیتانیوم Gr2 Gr5 GR7 GR12 DIN 976 M8 M10 M12 M14 M16 M18

1. مزیت:

• مجموعه کامل تست کیفیت
• قیمت های رقابتی
• زمان تحویل سریع
• شرایط پرداخت انعطاف پذیر
   
• آلیاژ تیتانیوم آلیاژی متشکل از تیتانیوم است که با عناصر دیگر اضافه شده است.تیتانیوم دارای دو نوع کریستال ناهمگن است: زیر 882 ℃ یک ساختار شش ضلعی بسته بندی شده α تیتانیوم است، بالای 882 ℃ یک بتا تیتانیوم مکعبی بدنه است.با توجه به تأثیر آنها بر دمای انتقال فاز، عناصر آلیاژی را می توان به سه دسته تقسیم کرد: ① تثبیت فاز α و افزایش دمای انتقال فاز، عناصر پایدار α هستند، از جمله آلومینیوم، کربن، اکسیژن و نیتروژن.در این میان آلومینیوم عنصر اصلی آلیاژی آلیاژ تیتانیوم است که تاثیر بسزایی در بهبود دمای معمولی و استحکام دمای بالای آلیاژ، کاهش وزن مخصوص و افزایش مدول الاستیک دارد.②عنصری که فاز β را تثبیت می کند و دمای انتقال فاز را کاهش می دهد، عنصر پایدار بتا است و می توان آن را به دو نوع ایزومورف و یوتکتوئید تقسیم کرد.اولی دارای مولیبدن، نیوبیم، وانادیم و غیره است.دومی دارای کروم، منگنز، مس، آهن، سیلیکون و غیره است. عناصری که تأثیر کمی بر دمای انتقال فاز دارند، عناصر خنثی هستند، مانند زیرکونیوم و قلع.
  اکسیژن، نیتروژن، کربن و هیدروژن ناخالصی های اصلی آلیاژهای تیتانیوم هستند.اکسیژن و نیتروژن در فاز α حلالیت بیشتری دارند که اثر تقویتی قابل توجهی روی آلیاژهای تیتانیوم دارد، اما انعطاف پذیری را کاهش می دهد.به طور کلی مشخص می شود که محتوای اکسیژن و نیتروژن در تیتانیوم به ترتیب زیر 0.15 تا 0.2 درصد و 0.04 تا 0.05 درصد است.حلالیت هیدروژن در فاز α بسیار کم است.هیدروژن بیش از حد حل شده در آلیاژ تیتانیوم هیدرید تولید می کند و آلیاژ را شکننده می کند.معمولاً محتوای هیدروژن در آلیاژهای تیتانیوم زیر 0.015٪ کنترل می شود.انحلال هیدروژن در تیتانیوم برگشت پذیر است و می توان آن را با آنیل خلاء حذف کرد.

2.

الزامات شیمیایی

مشخصات فیزیکی

تحمل